تری استین | خرید تری استین | فروش تری استین | نمایندگی تری استین

تری استین | خرید تری استین | فروش تری استین | نمایندگی تری استین :

یا تر ی‌استات نام‌های رایج تری گلیسرید ۱،۲،۳-تری‌اسیدوکسی هستند. همانطور که از نام این ماده برمی‌آید، یک تری استر از ترکیب

و یک عامل استیله‌کننده مانند استیک اسید و استیک انیدرید است. تری استین مایعی بی‌رنگ است، گرانروی مشابه با روغن‌های مایع داشته و دمای جوش بالایی دارد. در غلظت‌های کمتر از ۵۰۰ ppm، مزه‌ای شیرین دارد ولی در غلظت‌های بالاتر به تلخی می‌زند.
این ماده به عنوان یک ماده‌ی ضد قارچی کاربرد داشته و برای درمان عفونت‌های درماتوفیتی ضعیف استفاده می‌شود. تری استین به عنوان متابولیتی گیاهی (در میوه‌ها)، حلال، افزودنی سوختی، ادجوانت، ناقل افزودنی‌های غذایی، امولسیون‌  کننده‌ی مواد غذایی و نم‌گیر (humectan) مواد غذایی کاربرد دارد.

تاریخچه و مشخصات

این ماده برای اولین بار در سال ۱۸۵۴ توسط شیمی‌دان فرانسوی، مارسلین بارتلت، تهیه شد.

، با فرمول C۹H۱۴O۶، جرم مولی برابر ۲۱۸.۲۰۵ گرم بر مول دارد. این ماده به شکل مایعی بی‌رنگ و روغنی است و بوی کمی مشابه با بوی روغن‌های مایع دارد. رطوبت و اسیدیته‌ی این ماده توسط شرکت تولید کننده ذکر می‌شود و در واقع کاربرد آن با توجه به این مقادیر تعیین می‌شود. نام‌های دیگر پیش‌تر ذکر شد و از نام‌های تجاری معروف آن می‌توان به انزاکین و فانجاکتین اشاره کرد.
همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم، جذب کننده‌ی رطوبت یا نم‌گیر است و در محیط‌های بازی نیز هیدرولیز می‌شود. لذا باید در محیط‌های خشک نگهداری شود و تحت شرایط مناسب تا یک‌سال ماندگاری دارد. برای حمل از تانکرهای استیل ضد زنگ استفاده می‌شود تا از ورود رطوبت و فساد آن جلوگیری شود. زمانی که شروع به فاسد شدن می‌کند، بویی مشابه با استیک اسید از خود آزاد می‌کند که بوی مشخص و بدی دارد.
دمای جوش بین ۱۵۸ تا ۱۵۹ درجه‌ی سانتی‌گراد است. این ماده در هیدروکربن‌های آروماتیک (الکل و استون) و بیشتر ترکیبات آلی به خوبی حل می‌شود، اما در هیدروکربن‌های آلیفاتیک و روغن‌های گیاهی و جانوری حل نمی‌شود. حلالیت محلول

در آب کم است (بین ۸ تا ۱۰ درصد) و به میزان مونو استین و دی استین آن بستگی دارد؛ هرچه مقادیر این ناخالصی‌ها بیشتر باشد، حلالیت محلول در آب نیز بیشتر است.

خواص فیزیکی و شیمیایی

در جدول زیر خلاصه شده است:

تولید

عموماً از واکنش

و استیک اسید یا استیک انیدرید در حضور کاتالیزورهایی نظیر سولفوریک اسید سنتز می‌شود. البته روش‌های دیگری نیز برای تولید آن وجود دارد که در حوصله‌ی این مقاله نمی‌گنجد. در تولید این ماده معمولاً مقدار اسید را بیشتر می‌گیرند؛ لذا در محصول تولید شده مقداری اسید باقی می‌مانند که بوی بدی می‌دهد و برای مصرف در صنایع مختلف باید این بو حذف شود.

کاربردهای تری استین

ماده‌ای صناعی به شمار می‌آید و کاربردهای فراوانی دارد. در سال ۲۰۰۸، ژاپن با تولید ۸۰۰۰ تن در سال، بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی این ماده در جهان بود. در همین سال حدود ۲۰۰ تن از تولیدات ژاپن به ایران صادر شد که عمدتاً به عنوان نرم‌کننده در ساختار فیلتر سیگار مورد استفاده قرار گرفت.
اما در سال‌های اخیر به نظر می‌رسد که کشور چین رتبه‌ی اول تولید را تصاحب کرده است. در حال حاضر شرکت جیانگسو روییجا چین ۲۳ درصد از سرتاسر دنیا را تامین می‌کند. میزان مصرف رو به افزایش است و در سال‌های اخیر اهمیت زیادی در صنایع تنباکو، غذایی و غیره یافته است.
به طور کلی بیش از ۶۰٪ های تولید شده در جهان، در صنایع‌ مرتبط با تنباکو مورد استفاده قرار می‌گیرند. به صورت تجاری در سه گرید تولید می‌شود که شامل گرید تنباکو، گرید صنعتی و گرید غذایی است. در سال ۲۰۱۷ فروش

۳۰۰ میلیون دلار برای تولید کنندگان صرفه داشت که پیش‌بینی می‌شود این عدد در سال ۲۰۲۳ به ۴۴۰ میلیون دلار برسد.
در ادامه سعی کردیم که مهم‌ترین کاربردهای این ماده را برای شما ذکر کنیم.

عامل ضد قارچ

در سال ۱۹۵۲ آقای نایت که روی دسته‌ای از قارچ‌ها به نام‌های آسپرگیلوس و پنی‌سلنیوم مطالعه می‌کرد، متوجه شد با اضافه کردن تری استین به صورت همگن و با غلظت ۰.۰۵ درصد، رشد قارچ‌ها متوقف می‌شوند. او در ادامه‌ی تحقیقاتش غلظت تری‌ استین را به ۰.۱ تا ۰.۳ درصد رساند و آزمایش خود را با قارچ‌های عفونت‌زایی مانند میکروسپوریم لانسوم و ترایکوفیتون منتاگروفتیس تکرار کرد و مشاهده کرد که رشد این قارچ‌ها نیز متوقف می‌شوند. خاصیت ضد قارچی تری‌ استین به این دلیل است که وقتی این ماده در مجاورت آنزیم‌های لیپاز قارچ‌ها قرار می‌گیرد، به استیک اسید و

تبدیل می‌شود. محیط اسیدی نیز از رشد قارچ‌ها ممانعت می‌کند.
تری‌ استین در درمان موضعی عفونت‌های قارچی پا و پوست که ناشی از گونه‌های حساس تریکوفیتون، میکروسپوروم یا اپیدرموفیتون باشند، به کار می‌رود. این ماده برای درمان عفونت‌های قارچی پوست سر و ناخن موثر نیست.

برای ناراحتی‌های پوستی

تری‌ استین و دیگر استرهای مشابه راهی مطمئن و بی‌خطر برای نرمال کردن pH پوست و ایجاد محیط اسیدی طبیعی در آن است. آنزیم‌های استراز موجود در داخل یا روی پوست، مایعات بدن و غشای مخاطی، تری استین و استرهای مشابه دیگر را به

و استیک اسید و یا اسید چرب تجزیه می‌کنند.

باعث محافظت پوستی می‌شود و اسید چرب نیز در اثر یونیزه شدن و آزاد کردن یون هیدروژن و استیک اسید با خاصیت اسیدی خود، pH پوست را به حالت اسیدی طبیعی برمی‌گردانند. جالب است بدانید که آنزیم‌های استراز پوست فقط تا زمانی فعال هستند که pH پوست در حالت طبیعی (بین ۴ تا ۶) باشد. پس از آن فعالیتشان متوقف شده و در صورتی که باز pH پوست از حد طبیعی فاصله بگیرد، فعال می‌شوند.

عامل افزایش جذب و نفوذ دارو

تری استین در داروهای موضعی مانند پیروکسیکام باعث اثربخشی سریع‌تر این داروها در درمان التهاب‌ها می‌شود. در رابطه با استفاده از خاصیت امولسیون کننده و رقیق کننده‌ی تری‌ استین در کپسول‌ها و قرص‌ها و همچنین استفاده به عنوان عامل رهاسازی سریع در معده گزارشاتی وجود دارد.
یکی دیگر از کاربردهای تری‌ استین که می‌توان در این جا به آن اشاره کرد، استفاده به عنوان ترکیبی در برچسب یا پچ‌های ترانس درمال کنترل کننده‌ی مثانه‌ی بیش‌فعال است. پچ‌های ترانس درمال شامل مواد دارویی هستند که از پوست عبور کرده و جذب بدن می‌شوند. این کاربرد در مقاله‌ی دکتر دیوید استاکسین در سال ۲۰۰۳ مورد بررسی قرار گرفت.
علت استفاده از تری‌ استین در پچ‌ها یا برچسب‌های ترانس درمال، خاصیت نم‌گیری آن است. مثلاً وقتی پچ ترانس درمال مثانه‌ی بیش فعال، به پوست بدن متصل می‌شود، موجب تعریق و مرطوب شدن پوست می‌گردد. این واقعه هم جذب دارو و اتصال پچ به پوست را دچار مشکل می‌کند. منتها وجود تری‌استین به عنوان نم‌گیر، این مشکلات را برطرف می‌سازد.

عامل پلاستی سایزر

تری استین به عنوان یک پلاستی ‌سایزر غیر فتالاتی موثر برای شکل دادن و جریان یافتن رزین‌های سلولزی و لامینیتی، به ویژه در دمای پایین کاربرد دارد. همچنین این ماده به عنوان نرم کننده و پایدار کننده برای ونیلین پلیمرها و کوپلیمرها معرفی شده است.

در مواد خوراکی

تری استین به شکلی رایج در صنایع غذایی به عنوان نم‌گیر، امولسیون کننده و عامل چسبندگی استفاده می‌شود.
– به عنوان پلاستی‌سایزر: در آدامس استفاده می‌شود.
– به عنوان عامل ورآورنده: در خمیرها باعث افزایش تخمیر می‌شود.
– به عنوان امولسیون کننده: در محصولات لبنی برای افزایش امولسیون سازی
– به عنوان نم‌گیر در افزودنی‌های غذایی

به عنوان افزودنی زیست سوختی

افزودنی‌های زیست سوختی مواد شیمیایی هستند که با اضافه شدن به بنزین یا گازوئیل و زیست سوخت‌ها باعث کاهش ویسکوزیته و چسبندگی سوخت‌ها شده، از خفگی موقع احتراق و سوختن ناقص جلوگیری می‌کنند. این افزودنی‌ها با داشتن چنین ویژگی‌هایی موجب پایین آمدن مصرف سوخت شده و چون از سوختن ناقص جلوگیری می‌کنند، باعث کاهش ورود گازهایی چون

و اکسیدهای نیتروژن به محیط می‌شوند.
علاوه بر ویژگی‌های ذکر شده، افزودنی‌های زیست سوختی باعث تمیز شدن قسمت‌های مختلف موتور از جمله سیلندرها، کاربراتور و … شده، از خوردگی قسمت‌های مختلف موتور جلوگیری کرده و عمر موتور را افزایش می‌دهند.
افزودنی‌های زیست سوختی باید در وهله‌ی اول باعث افزایش عدد اکتان بنزین یا کاهش عدد ستان سوخت دیزلی شوند. تری استین از این جهت که هم باعث افزایش عدد اکتان و هم کاهش عدد ستان می‌شود، در بین افزودنی‌های زیست سوختی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. تری‌استین به عنوان یک افزودنی به زیست سوخت‌ها می‌تواند به طور مستقیم به سوخت‌های فسیلی نیز اضافه شود.
تری استین کاملاً در بنزین و گازوئیل حل شده و افزایش مستقیم آن به بنزین و گازوئیل سبب افزایش عدد اکتان بنزین و کاهش عدد ستان گازوئیل می‌شود. به ترتیب این ماده از نشر گازهای سمی چون

و NOxها تا حد زیادی جلوگیری کرده و با این کار به حفظ محیط زیست کمک می‌کند. در جدول زیر مقایسه‌ای بین اعداد اکتان بنزین و ستان گازوئیل با و بدون افزودن تری‌ استین را مشاهده می‌کنید.

کاربردهای دیگر

– به عنوان حلال در جوهر چاپگرها
– به عنوان پلاستی‌سایزر بسیار خوب برای پلاستیک‌های بر پایه‌ی سلولز
– به عنوان حلال در رنگ‌های ساختمانی
– در لوازم آرایشی بهداشتی به عنوان نم‌گیر و پلاستی‌سایزر، مثلاً در لاک ناخن
– نرم کننده‌ی فیلتر سیگار
– به عنوان خنک کننده و روان کننده
– کمک کننده به ماندگاری بوی عطرها

ایمنی استفاده

در مورد ایمنی استفاده از تری استین در مواد غذایی به عنوان افزودنی، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) آن را به عنوان «افزودنی مجاز» می‌شناسد. افزودنی مجاز ( به انگلیسی Generally recognized as safe و به اختصار GRAS) اصطلاحی است که FDA آن را برای مواردی به کار می‌برد که مصرف خوراکی ماده از نظر متخصصان خطری برای سلامت انسان ندارد. این ماده از سال ۱۹۷۵ در بانک اطلاعاتی این سازمان به عنوان افزودنی مجاز اضافه شد.
در مطالعات بلند مدت انجام شده از سوی FDA، چه از لحاظ خوراکی و چه از لحاظ استنشاقی در مدل‌های حیوانی سمیتی در مورد تری‌استین مشاهده نشد. لازم به ذکر است که دوزهای تعیین شده در این آزمایش‌ها معمولاً بسیار بیشتر از دوزهایی است که مصرف‌کنندگان ممکن است با آن مواجه شوند.
این ماده همچنین نیمه عمر کوتاهی دارد. در دمای ۲۵ درجه و pH ۷ تا ۹، نیمه‌ی عمرش حدود ۶۱ روز و در دمای ۵۰ درجه و pH ۴، نیمه‌ی عمری برابر با ۵ روز خواهد داشت. همچنین تری‌ استین ماده‌ای زیست تخریب‌پذیر است و خطری را مواجه محیط زیست نمی‌کند.

آنزیم شاپ اولین و بزرگترین مرکز تخصصی فروش آنزیم آزمایشگاهی و معرف آزمایشگاهی زیر نظر برند سیگما ایران